ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Μόνος και πάλι στο δρόμο της ζωής

ξοδεύομαι στα ίχνη

κάποιας χαμένης γης

μονάχος μου πλανιέμαι 

σε νύχτες σκοτεινές

νύχτες δίχως αύριο

νύχτες δίχως χτες

Απάνου το φεγγάρι 

μου φέγγει και διαβαίνω

σε λιθόστρωτα καλντερίμια

με τον ίσκιο μου παραβγαίνω

στο τέλος αυτουνού του δρόμου ξέρω...

πάλι μονάχος θα 'μαι  

μα μήτε δάκρυ χύνω 

μήτε που φοβάμαι 

απ' τήν άκρη τ' ουρανού

ως τα πέραντα της γης

θα σε προσμένω πάντοτες 

να φανερωθείς...

Ελευθερία μου εσύ...

ατάραχη κοιλάδα,

που τόσοι σε επόθησαν 

μα ολίγοι σε εγεύθηκαν,

6/10/2020 Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου   Αθηνα Μακεδονίας 18