Acrobats in darkness(ακροβατώντας στο σκοτάδι)
Σε ποιές ερήμους πάλι ταξιδεύεις,μοναχή σου να χτίζεις τα παλάτια της σιωπής,
με ποια νανουρίσματα γλυκά τις νυχτιές τις σαγηνεύεις μες στον χορό των άστρων μια θέση για να βρεις?
Σε ποιά πελάγη ονειρικά τη σκέψη σου αιχμαλωτίζεις.. γυρεύοντας λιμάνι στης ψυχής σου το βυθό..
Απ’ των ματιών σου τη λάμψη τη υπέρλαμπρη που δαμάζει τους αιθέρες πες μου αλλο τι να θυμηθώ
Και ναι ίσως υπήρχαν στιγμές που η ζωή σου δεν ήταν παρά ένα απλό, μικρό, αθώο ψέμα,μια τυχαία περιπλάνηση μες στου μυαλού τ ’ωκεανό,μια Θεια ευλογία…μια θεια ευωδία που γύρευες να ξεκλειδώσεις* να αναπνεύσεις, να γευτείς!
με θέα τη σελήνη μια σπάνια σαμπάνια στο ποτήρι και μάτια αστραπάζουντα, που παραμένουν εμμονικά διασταυρωμένα που δε χωρίζονται μήτε αφαιρούνται που και που στο χρονοχώρο
πρωταγωνιστές εγώ κι εσύ στο χορό των αστεριων
Στις νύχτες της ατέρμονης σιωπης
Σκιες στροβιλιζόμενες κάτω απ του φεγγαριού τους ψιθύρους
Σ’έρημες νύχτες του ήλιου σημάδι αναζητάμε
προχωράμε ,προχώραμε κι ας μη γνωρίσαμε ποτέ από που ήρθαμε
Μα ούτε και που πάμε!
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 4/4/2019 ΑΘΗΝΑ MAKEDONIAS 18
No comments:
Post a Comment