ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ (ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ) απόσπασμα ποιήματος από Κώστα Παπακωνσταντίνου

 ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ (ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ)

Στην ακροθαλασσιά 

κάπου εκεί μεταξύ ουρανού και γής 

Δίπλα στο κυματάκι 

πλέκω μονάχος ονειράκι 

Ακούω την θάλασσα σαν κάτι να θέλει να μου πει

Όταν ηρεμεί η ψυχή μου,

μαζί και το νερό της ηρεμεί

Μα καλά δεν στο ‘παν 

οι σιωπές ,οι φωτιές και οι σκοτεινιές 

Πως ο παράδεισος ειν ’ ένα μέρος που κατοικεί μέσα σου?!

Και ναι τώρα το ξέρω καλά ,

πως κάποια μέρα θα πάω εκεί πάνω, πολύ ψηλά, 

Μακριά απ ’αυτού του κόσμου τα πύρινα δεσμά,

Θα ΄χω άγρια ελεύθερα πουλιά για πλώρη ,

 βάλσαμο στη καρδιά

Κι αυτή εδώ η γκρίζα πόλη δεν θα μ’αγγίζει πιά

Κώστας Παπακωνσταντίνου Βάρκιζα 29/4/2020